مقایسه فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی در کارکنان نظامی با و بدون فعالیت بدنی

زمینه و هدف: آسیب‌های ناشی از اشتغال ممکن است موجب فرسودگی شغلی و کاهش کیفیت زندگی شود. توجه به راهکارهای مقابله‌ با این پدیده، مانند فعالیت ­بدنی یکی از اهداف کلی هر سازمان است، هدف از پژوهش حاضر مقایسه فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی در کارکنان با و بدون فعالیت بدنی یکی از مراکز علمی نظامی بود. روش‌ها: در این پژوهش علی- مقایسه‌ای کارکنان نظامی، بر حسب نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و ابتدا با پرسشنامه فعالیت بدنی شارکی به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم‌شده و سپس دو پرسشنامۀ فرسودگی شغلی مسلش و پرسشنامۀ کیفیت زندگی بهداشت جهانی را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری با کمک نرم افزاز SPSS 20 استفاده شد. یافته‌ها: در این پژوهش تعداد 100 فرد نظامی با میانگین و انحراف استاندارد 6/8±9/40 سال مورد مطالعه قرار گرفتند که به دو گروه فعال (54 نفر) و غیرفعال (43 نفر) تقسیم‌ شدند. تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد افراد بدون فعالیت بدنی در متغیر فرسودگی شغلی و زیرمؤلفه‌های (خستگی عاطفی، مسخ شخصیت) و افراد با فعالیت بدنی در زیر مؤلفۀعملکرد شخصی میانگین بالاتری را کسب نمودند؛ هم‌چنین در متغیر کیفیت زندگی، افراد با فعالیت بدنی در دو نمرۀ کلی سلامت جسمانی و سلامت روان به همراه زیر مؤلفه‌های آن (کارکرد جسمانی، بهزیستی هیجانی، کارکرد اجتماعی و سلامت عمومی) و افراد بدون فعالیت بدنی در (اختلال نقش به خاطر سلامت جسمانی، اختلال نقش به خاطر سلامت هیجانی و درد) میانگین بالاتری نشان دادند. در زیر مؤلفۀ انرژی/خستگی تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافته‌ها حاکی از آن است که فعالیت بدنی ظرفیت کارکنان نظامی را در جهت بهبود کیفیت زندگی و مقابله با فرسودگی شغلی افزایش داده است. لذا پیشنهاد می‌شود که فعالیت بدنی به‌عنوان بخشی از برنامه‌های راهبردی مراکز نظامی به‌منظور افزایش بهره‌وری کارکنان مورداستفاده قرار گیرد.